بیست سال از ورود ایدز به ایران می گذرد ، ولی هنوز هم در ایران از اطلاع‌رسانی دقیق که بیانگر واقعیت‌های شیوع این بیماری و ابعاد گسترش آن باشد خبری نیست.
ایدز که تا سال ۱۹۸۱ میلادی در جهان نا شناخته بود تا چند سال پس از این تاریخ یعنی تا سال ۱۳۶۶نیز «رسماً» در ایران وجود نداشت. پس از این تاریخ بود که شناسایی نخستین مبتلای به ایدز در ایران تأیید شد. اینک نزدیک ۲۰ سال از ورود ایدز به ایران می گذرد ولی هنوز هم در کشور ایران از اطلاع‌رسانی دقیق که بیانگر واقعیت‌های شیوع این بیماری و ابعاد گسترش آن باشد خبری نیست.
این بیماری تا مدت‌ها بیماری تجلی رفتار جنسی بی‌بند و بار به حساب می‌آمد. به همین دلیل یکی از نخستین اقداماتی که برای پیشگیری از ابتلای به ایدز انجام شد پخش بروشورهایی در فرودگاه و میان مسافران به کشورهای خارجی بود که در آن به‌ویژه نسبت به رعایت بهداشت در روابط جنسی هشدار داده می‌شد.
بنا بر آمار سازمان جهانی بهداشت ۸۰ درصد انتقال ویروس ایدز از راه آمیزش جنسی صورت گرفته و ۶۰ درصد از مبتلایان زنان هستند، در ایران مطابق آماری که وزارت بهداشت در تیرماه سال جاری منتشر کرده اعتیاد تزریقی با شیوع ٣/٨٦ درصد و تماس جنسی با ٩/٩ درصد از شایع‌ترین راه‌های آلودگی است و از ١۳ هزار و ۷۰۲ نفری که شناسایی شده‌اند زنان تنها ۵ درصد را شامل می‌شوند.
به تازگی آمار جدیدتری به وسیله عباس صداقت- رییس اداره کنترل ایدز مرکز مدیریت بیماری‌های وزارت بهداشت، منتشر شد. به گفته او: بر اساس آخرین آمار موجود تعداد افرادی که تا اول مهر ماه امسال در کشور به ویروس ایدز مبتلا شده و شناسایی شده‌اند ۱۳ هزار و ۷۰۲ نفر است که البته تخمین زده می‌شود که این تعداد بیشتر باشد.
از سال ۶۶ تا اول مهر ماه امسال ۱۳ هزار و ۷۰۲ نفر فرد آلوده به ویروسHIV در کشور شناسایی شده است که از این تعداد ۱۷۰۹نفر تاکنون جان خود را از دست داده‌اند و ۸۲۶ نفر وارد فاز بیماری شده‌اند، بقیه نیز در دوره کمون هستند و هنوز علایم بیماری در آنها ظهور نکرده است، اما ناقل بیماری ایدز هستند.
صداقت می‌گوید: ۵/۹۴ درصد بیماران شناسایی شده تاکنون مرد هستند و ۵/۵ درصد بقیه زن هستند، همچنین از کل مجموع بیماران مبتلا به ویروس ایدز شناسایی شده تاکنون ۶/۶۴ درصد از طریق اعتیاد تزریقی، ۴/۷ درصد از طریق رابطه جنسی و آمیزشی، ۸/۱ درصد خون و فرآورده‌های خونی آلوده، ۵/۰ درصد از طریقی جنینی و از مادر به کودک بوده است در ۸/۲۵ درصد این افراد نیز روش ابتلا نامشخص است و به درستی معلوم نیست روش آمیزشی عامل ابتلای آنها بوده است، یا اعتیاد ترزیقی زیرا هر دو رفتار پر خطر را داشته‌اند.
آماری که تاکنون اعلام شده نمی‌تواند آمار واقعی باشد. این نکته‌ای است که بسیاری از کارشناسان و حتی مسئولان به آن معترف‌اند.
چندی پیش محمد مهدی گویا، کارشناس مسائل ایدز گفته بود: «این آمار مربوط به زندان‌هاست و آمار واقعی باید چیزی بین سی تا چهل هزار نفر باشد.»
موسسه‌های تحقیقی معتبری از جمله مرکز تحقیقات دانشگاه هاروارد بر این نظرند که تعداد واقعی مبتلایان را باید ۱۰ برابر موارد شناخته شده حساب کرد که بر این اساس تعداد بیماران مبتلا به ویروس ایدز در ایران را باید بیش از صد هزار نفر دانست.
آغاز فاز دوم کنترل
در سال‌های اخیر در ایران فعالیت‌های بیشتری در ارتباط با ایدز و برای آگاه‌سازی و پیشگیری انجام شده است، این در حالیست که به گفته کامران باقری لنکرانی وزیر بهداشت، فاز دوم برنامه کنترل بیماری ایدز در ایران با محوریت کاهش آسیب معتادان و آموزش افرادی که در معرض رفتارهای پرخطر جنسی هستند امسال منظم‌تر و با گستردگی بیشتر نسبت به قبل اجرا می‌شود.
باقری لنکرانی، در این رابطه می‌گوید: اقدامات پیشگیرانه با آموزش عمومی در مورد روش‌های انتقال این بیماری و بالابردن سطح آگاهی مردم در چند سال اخیر موفقیت آمیز بوده است و شاهد مدعا این است که آمار ثبت موارد جدید بیماری ایدز در کشور در سال ۸۴ نسبت به سال‌های قبل کاهش چشمگیر داشت!
فاز دوم برنامه کنترل بیماری ایدز در کشور در واقع توسعه همان برنامه‌های گذشته در کاهش آسیب معتادان و آموزش گروه‌های در معرض خطر و منظم‌تر کردن اجرای آنهاست.این در شرایطی است که به‌رغم این اقدامات، آمار مبتلایان به ایدز در ایران افزایش یافته است.
دکتر حمیدرضا ستایش، مدیر برنامه مشترک سازمان ملل متحد در زمینه ایدز در ایران می‌گوید: اقدامات ایران از جمله قبول کردن این مسأله است که ایدز به عنوان یک معضل اجتماعی وجود دارد و باید به آن رسیدگی کرد از جمله در میان معتادان تزریقی و در زندان‌ها اقدامات بسیار مثبتی انجام شده.
دکتر ستایش می‌گوید: آمار غیررسمی چیزی حدود ۶۰ تا ۷۰ هزارنفر مبتلا به HIV را برآورد می‌کند که این تعداد با سرعت زیادی در حال افزایش است، زیرا دو سال پیش حدود ۳۳ هزار نفر بود و جوانان بین ۱۵ تا ۲۴ سال گروهی هستند که بسیار در معرفی خطرند و بهترین سلاح مبارزه با این بیماری آموزش است.تخمین زده می‌شود حدود ۴۰ میلیون نفر در سراسر جهان به ویروس HIV آلوده‌اند.
درباره ایران گفته می‌شود اپیدمی HIV به سرعت رو به افزایش است. تاکنون عامل عمده استفاده از مواد مخدر تزریقی بوده است. در ایران بین ۴۰ هزار نفر تا ۱۶۰ هزار نفر به HIV و ایدز مبتلا هستند. در همین حال بین ۹۲۰ تا ۲۷۰۰ بیمار در سال گذشته جان خود را از دست داده‌اند.
گزارش سازمان بهداشت جهانی اشاره دارد از زمان آغاز اپیدمی HIV تا شهریور سال گذشته بیش از دوازده هزار نفر در برنامه‌هایی که در ایران برای مبارزه با HIV و ایدز و کنترل آن شروع شده است، ثبت‌نام کرده‌اند. از این تعداد بیشتر آنها به دلیل استفاده از مواد مخدر و بقیه به دلیل مناسبات جنسی، انتقال خون و یا از مادر به نوزاد، به ویروس یا بیماری ایدز مبتلا شده‌اند.
رشد خزنده طاعون قرن
اگرچه آمار رسمی تعداد مبتلایان بیش از ۱۳ هزار نفر است، اما فقدان یک برنامه جامع پیشگیرانه ملی، تغییر الگوی ابتلا از اعتیاد تزریقی به روابط ناایمن جنسی و نیز زمینه‌های اجتماعی- فرهنگی که این بیماری را یک ننگ و تابوی اجتماعی معرفی کند همگی دست به دست هم داده و موجبات رشد پنهان این بیماری را فراهم آورده است؛ به طوری که در جدیدترین اظهار نظر، معاون سلامت وزارت بهداشت اعلام کرده است هم اکنون ۴۰ هزار نفر از معتادان تزریقی کشور مبتلا به ویروس ایدز هستند و تا آخر سال آینده تعداد مبتلایان به ویروس ایدز به ۱۰۰ هزار نفر خواهد رسید.
موج اول بروز بیماری ایدز در ایران از سال ۶۵ با مشاهده مواردی از ابتلا به این بیماری از طریق فرآورده‌های خونی آغاز شد و از دهه ۷۰ به بعد وارد موج دوم این بیماری که انتقال ویروس این بیماری از طریق سرنگ‌های آلوده و مشترک و اعتیاد تزریقی بود شدیم، اما در سال‌های اخیر به نظر می‌رسد رفته رفته خطر بروز موج سوم الگوی ابتلا به این بیماری به سمت آمیزشی و رابطه جنسی غیر ایمن در حال افزایش است.
صداقت، رئیس اداره ایدز وزارت بهداشت می‌گوید: با توجه به اینکه آمارهای موجود به صورت تجمعی است و نیز به علت اینکه بسیاری از مواردی که به تازگی شناسایی می‌شود ممکن است در سال‌های قبل مبتلا شده باشند نمی‌توان تحلیل دقیقی در مورد الگوی غالب این بیماری در کشور ارائه کرد، اما به نظر می‌رسد با توجه به جوان بودن جمعیت کشور ما خطر غالب شدن الگوی جنسی روز به روز در حال افزایش است و این خطر بزرگی است که باید در مقابل آن کاملاً هوشیار باشیم و با آموزش همگانی و به خصوص به نسل جوان از بروز فاجعه‌ای در آینده پیشگیری کنیم.
اکنون از طرفی شاهد انتقال این بیماری به همراه معتادان تزریقی و نزدیکان آنها و نیز رفتارهای پرخطر در بین نسل جوان هستیم و اولین آثار و علایم موج سوم این بیماری از طریق جنسی نمایان شده است. البته هنوز اعتیاد تزریقی مهمترین عامل انتقال این بیماری در کشور محسوب می‌شود.
براساس آخرین آمار موجود تا اول امسال ۱۳ هزار و ۷۰۲ فرد مبتلا به ویروس ایدز در کشور شناسایی شده که حدود ۹۵ درصد آنان مرد هستند. ۶۳ درصد آنها از طریق اعتیاد تزریقی و سرنگ مشترک آلوده شده‌اند و علت ابتلای ۲۷ درصد آنان نامشخص است ضمن اینکه براساس آمار موجود ۷/۳ درصد مبتلایان از طریق ارتباط جنسی غیر ایمن به این بیماری مبتلا شده‌اند و اکثر زنانی که به بیماری ایدز مبتلا شده‌اند علاوه بر مصرف مواد مخدر رابطه جنسی غیرمتعارف داشته‌اند. ضمن اینکه حدود ۵۰ درصد این زنان به مصرف مواد مخدر تزریقی معتاد بوده‌اند.
اختلاف آمار، چرا؟
صداقت، دلیل اختلاف آمارها را چنین می‌داند: علت اختلاف آمار ثبت شده بیماران ایدزی با آمار واقعی این بیماران در جامعه ترس از آبرو و نیز نداشتن اعتقاد به موثر بودن روش‌های درمانی موجود است که هر دو تصور غلط است.
زیرا اولا با استفاده از روش‌های درمانی و داروهای موجود فرد مبتلا به ایدز می‌تواند سال‌های طولانی زندگی عادی داشته باشد و از طرف دیگر خدمات درمانی به این بیماران کاملاً محرمانه و اطلاعات فقط بین بیمار و درمانگر می‌ماند.
نکته قابل توجهی که در مورد آمار مبتلایان به بیماری ایدز در کشور ما وجود دارد این است که در سال ۸۳ حدود ۳۸۰۰ نفر بیمار مبتلا به ایدز در کشور ثبت شد ولی این آمار در سال ۸۴ به ۱۵۰۰ مورد جدید کاهش یافته است.
به گفته او متاسفانه اطلاعات ما در مورد شیوع رفتارهای پرخطر جنسی بسیار اندک و پراکنده است به خصوص اینکه این نوع رفتارها به صورت پنهانی انجام می‌شود بنابراین لزوم شناسایی گروه زنان خیابانی بیش از هر زمان دیگر احساس می‌شود تا همان طور که در مورد معتادان با اجرای برنامه کاهش آسیب مانند دادن سرنگ و سرسوزن یکبار مصرف و کاندوم رایگان درصدد کنترل این پدیده برآمدیم در مورد این گروه از بیماران نیز روش‌های آموزشی و کاهش آسیب را اعمال کنیم.
اگر چه به نظر می‌رسد بالا رفتن سطح آگاهی مردم موجب کاهش ابتلا به ایدز در کشور شده است، اما چون در سال ۸۳ برای اولین بار خدمات‌رسانی به بیماران ایدز بصورت رسمی انجام شد، بخش مهمی از آمار سال ۸۳ مربوط به سال‌های قبل است که در این سال شناسایی شدند.
به طور کلی در زمان حاضر میزان شیوع بیماری ایدز در کشور ما ۵/۰ جمعیت کشور است بنابراین برای اجرای برنامه‌های آگاه‌کننده و هشدار دهنده و آموزش عمومی فرصت داریم و باید هر چه زودتر اطلاعات کامل و شفافی را در مورد خطر این بیماری در اختیار عموم مردم قرار دهیم.
کمتر از ۱۰ درصد آگاهند
آنچه مسلم است، بیماری ایدز یک بیماری رفتاری است که آموزش و آگاه‌سازی مردم به طور قطع مهمترین اثر را در کنترل این بیماری دارد. این در حالی است که به گفته نماینده یونیسف در ایران، میزان اطلاعات جوانان ایرانی در مورد ایدز کمتر از ۱۰ درصد است و این مسأله می‌تواند در آینده چالش بزرگی را برای آنان ایجاد کند.
کریستین سالازا در این باره می‌گوید: به رغم اینکه ایران برنامه بسیار قوی برای کنترل ایدز دارد و از نمونه‌های موفق در این زمینه در سطح منطقه به شمار می‌رود. اما شکاف اطلاعاتی که در مورد بیماری ایدز در کشور وجود دارد باید با حمایت دستگاه‌های مسئول و همراهی ارگان‌های بین‌المللی به خصوص برای گروه ۱۴ سال به بالا پر شود.
بی‌تردید آموزش و اطلاع‌رسانی رکن مهمی در پیشگیری از این بیماری مهلک به شمار می‌رود. چرا که کشور ما در سال‌های آینده با موج دیگری از مبتلایان روبرو خواهد بود و آمار بالای مبتلایان از طریق اعتیاد تزریقی جای خود را به تماس جنسی می‌دهد که علت عمده آن جوانی جمعیت و افزایش گروه‌های پرخطر است به همین دلیل هم باید اطلاع‌رسانی از سنین پایین آغاز شود.
چندی پیش نیز، معاون تربیت بدنی و تندرستی وزارت آموزش و پرورش از تحت پوشش قرار دادن ۹۰ درصد دانش آموزان ۱۵ تا ۱۸ ساله در خصوص آموزش پیشگیری از ایدز، آموزش فوق برنامه و مهارت‌های زندگی در دوره ابتدایی و راهنمایی، آموزش سلامت نوجوانی و پیشگیری از ایدز در مدارس شبانه روزی راهنمایی و متوسطه دخترانه کشور به نحوی که تحت آموزش فراگیر قرار گیرند خبر داده بود که البته این برنامه آموزشی بصورت پراکنده و در برخی مدارس تهران اجرا شد و همچنان بنا به دلایل متعددی این طرح به درستی اجرا نشده است.
دکتر مهدی چرخنده، عضو کارگروه ایدز مرکز بهداشت خراسان رضوی می‌گوید: قباحت طرح موارد آموزشی پیشگیری از بیماری ایدز درباره مسائل جنسی باید برداشته شود.
به تعبیر او، با توجه به تغییر الگوی ابتلا به ایدز از طریق جنسی، شیوه آموزش و اطلاع‌رسانی در بحث مسائل جنسی در کشورمان باید بازنگری و به طور شفاف بیان شود.
«هم‌اینک در بین کشورهای عضو سازمان بهداشت جهانی، فکر می کنم تنها کشوری هستیم که نمی‌توانیم مسائل آموزشی ایدز را به طور واضح و روشن بیان کنیم.»
انتقال ایدز از راه رفتار پر خطر جنسی در حال افزایش است و اگر امروز توجه جدی به‌این موضوع نداشته باشیم،فردا باید در پیشگاه تاریخ پاسخگو باشیم.
نابر گزارشی در ایالات متحده، تصویری که رسانه های این کشور از دختران جوان به عنوان وسیله ای برای شهوترانی ترسیم می کنند باعث آسیب روحی و جسمی آنها و حتی دختران خردسال شده است.
به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز به نقل از بی بی سی ، این گزارش که توسط “انجمن روانشناسی آمریکا”، American Psychological Association تهیه شده، هشدار داده که نگاه رسانه های سراسری این کشور به دختران جوان (نشان دادن آنها در حد یک وسیله شهوترانی) تاثیر منفی بر سلامت روانی آنها می گذارد و باعث بروز عارضه های روانی همچون اختلال در خوردن، کاهش عزت نفس و افسردگی می شود.
در همین حال، بنابر یک نظرسنجی که توسط بی بی سی انجام شده، بیش از نیمی از دختران و زنان جوان بریتانیا می گویند که به قدر کافی لاغر نیستند و برای بهتر شدن ظاهرشان حاضرند زیر تیغ جراحی پلاستیک بروند.
هشت درصد از ۲۵ هزار دختر و پسر ۱۷ تا ۳۴ ساله ای که مورد سوال بی بی سی قرار گرفتند نیز اذعان کردند که برای کم کردن وزن خود از روش برگرداندن غذا استفاده کرده اند.
نگرش جنسی در فرهنگ آمریکایی
روانشناسان آمریکایی در این گزارش آورده اند که مطالب نشریات، برنامه های تلویزیونی، بازی های ویدیویی، ترانه ها و تصاویر ویدیویی گروه های موسیقی مختلف که نگاهی جنسی به دختران و زنان دارند نه تنها ممکن است باعث خودکم بینی آنها نسبت به ظاهرشان شود بلکه همچنین تاثیری منفی بر سلامت رشد جنسی دختران و پسران می گذارد.
در این تحقیق همچنین از آگهی های تبلیغاتی که برای فروش کالاها از تصاویری با بار جنسی استفاده می شود، انتقاد شده است.
این گزارش، “نگرشی جنسی” را این گونه تعریف می کند: وقتی ارزش فرد فقط با جاذبه جنسی یا رفتار جنسی او و نه دیگر خصیصه هایش محک زده می شود و وقتی فرد فقط به عنوان وسیله ای برای ارضاء شهوت جنسی به تصویر کشیده شود.
انجمن روانشناسی آمریکا در گزارش خود آورده: “عروسکی که دامن کوتاه سیاه چرمی و چکمه های تنگ ساق بلند به تن دارد، لباس زیر دختر بچه های هفت ساله که با واژه های نامناسب تزئین شده، ترغیب دختران پنج - شش ساله به عشوه گری در مسابقات زیبایی کودکان، همه و همه بخشی از فرهنگ آمریکایی شده که به زن و دختر به عنوان یک وسیله شهوترانی و نه انسان نگاه می کند
دکتر آیلین زوربریگن، که هدایت تهیه این گزارش را برعهده داشته، می گوید: “نگرش جنسی به دختران در موفقیت تحصیلی آنها نیز تاثیر منفی گذاشته و آن دسته از آنها که خود را در حد یک شی تزئینی می بینند در برخی دروس مدرسه، از جمله ریاضیات و یا حل مسائل فکری موفقیت کمتری دارند.”
مخالفان این گزارش می گویند که رسانه ها و صنایع تبلیغاتی مسئول مشکلات روانی و جسمی کودکان و جوانان امروزی آمریکا نیستند.
اسحاق لاریان، رییس شرکت تولیدکننده محصولات تفریحی “ام جی ای” و همچنین سازنده عروسک های پرفروش “برتز”، می گوید: “برخی بزرگترها در همه چیز مسائل جنسی را می بینند. اما کودکان به عروسک های برتز نگاه می کنند و آنها را فقط زیبا توصیف می کنند. عروسک نمی تواند الگوی یک کودک باشد. این وظیفه والدین است که الگوی او باشند.”
انجمن روانشناسی آمریکا برای مقابله با نگرش جنسی به دختران توصیه کرده رسانه ها نگرشی مثبت تر در مورد زنان را اشاعه دهند و والدین، مدارس و کارشناسان بهداشتی در مورد تاثیر این گونه تصاویر بر دختران و پسران هشیار باشند.
دکتر زوربریگن گفت: “ما به عنوان یک جامعه باید تصاویر جنسی از دختران را با تصاویری مثبت تر، مثلا نشان دادن این که هر کدام منحصر به فرد هستند و همچنین نشان دادن توانایی های زنان و دختران، جایگزین کنیم. هدف ما باید دادن پیامی به دختران و پسران در سنین بلوغ باشد که منجر به سلامت رشد جنسی آنها شود.”
این گزارش همچنین آورده که دولت ها نیز مسئول هستند که برای کاهش این گونه تصاویر از زنان و دختران در رسانه ها اقدام کنند.
در فرهنگ لغت، یک فرد بالغ “کسی است که رشدش کامل شده باشد”. از این رو، شخص از بدو تولد تا هنگام رشد کامل، کودک خوانده می شود. و یک نوجوان؟ یعنی گرفتاری و دردسر.
نوجوانان در بسیاری موارد دمدمی، اهل جر و بحث و در برخی موارد پرخاشجو به نظر می آیند. برای چه نوجوانان تا این حد مشکل هستند؟ ولی شاید این خصایص صرفا محدود به نوجوانان در کشورهای ثروتمندتر صنعتی است.
اگر شما در فقر بزرگ شده اید و و هنگامی که تنها ۱۴ سال داشته اید از شما انتظار می رفته که نان آور خانواده باشید دیگر فرصتی برای جر و بحث درباره قد دامنتان یا رنگ مویتان باقی نمی ماند.
کشفی که من در حین تهیه برنامه های فصل” نسل فردا” در بی بی سی کرده ام این است که کودکی و نوجوانی صرفا به تغییرات فیزیکی محدود نمی شوند. بله، یک کودک ۱۴ یا ۱۵ ساله ممکن است در حین وارد شدن به مرحله بلوغ باشد، ممکن است سینه هایش رشد کنند و یا ریش درآورد ولی آیا می توان این شخص را بالغ دانست؟ من اینطور فکر نمی کنم.
رشد کردن
ما برای تهیه این برنامه ها با ده ها کودک، نوجوان و افراد بالغ در چندین قاره صحبت کرده ایم. سعی کرده ایم نسل فردا را که به مرحله بلوغ نزدیک می شوند بشناسیم. نسلی که در دهه های آینده جهان ما را اداره خواهد کرد. آنها درباره رشد کردن تا رسیدن به مرحله بلوغ به ما چنین گفتند:
۰ جان، ۱۴ ساله: ” من آن روزی یک شخص بالغ محسوب می شوم که بتوانم بدون اینکه پدر و مادرم یا کس دیگری مانع من شود هرکاری را که بخواهم انجام دهم.”
۰ شروتی، ۱۵ ساله: ” من بیشتر اوقات احساس می کنم که فرد بالغی هستم ولی برخی اوقات احساس می کنم که چندان مطمئن نیستم.”
سانتوش، ۱۱ ساله، در دهلی برای کودکان خیابانی خدمات بانکی راه انداخته است
۰ مونیکا، ۱۷ ساله: ” من از بعضی جهات احساس می کنم فرد بالغی هستم و از جهات دیگری چنین احساسی را ندارم. من قطعا بین کودکی و بلوغ قرار دارم.”
برداشت غرب از بلوغ، مسئولیت و استقلال است. اگر شما یک کودک باشید، دست کم در جهان غرب، شما نه مستقل هستید و نه از شما انتظار می رود مسئولیت دیگران را به عهده داشته باشید.
اگر یک فرد بالغ باشید انتظار این است که از نظر مالی خودکفا باشید و مسئولیت خودتان، خانواده تان و جامعه تان را بپذیرید.
ولی در کشورهای فقیرتر جهان در حال توسعه، وضع متفاوت است. در مناطق روستایی در کشور غنا درغرب آفریقا با پسر ۱۴ ساله ای برخورد کردم که در ماهیگیری به عمویش کمک می کرد. او می گفت به این دلیل به عمویش در ماهیگیری کمک می کند که به پول احتیاج دارد و از این پول برای خرید چیزهای مورد نیازش مانند کتاب یا کفش استفاده می کند. وی می گفت البته بخشی از این پول را هم به خانواده اش می دهد.
در دهلی پایتخت هند، با سانتوش، یک پسر ۱۱ ساله آشنا شدم که شاید جوانترین بانکدار جهان باشد. کار او این است که به اداره یک بانک مخصوص کودکان کمک می کند. او محل امنی را برای پس انداز در اختیار کودکانی قرار می دهد که از فروش های جزئی در خیابان های کثیف دهلی پول کمی یه دست می آورند. سانتوش یک فرد بالغ نیست ولی مسلما می تواند مسئولیت بزرگسالان را بپذیرد.
در مرحله بلوغ، در بدن ما تغییراتی حاصل می شود و از نظر جسمی و روحی بیشتر شبیه یک فرد بالغ می شویم. اما در بیشتر کشورها طبق قانون فرد تا هنگامی که به سن ۱۸ سالگی نرسیده یک فرد بالغ محسوب نمی شود. علاوه براین غالبا انتظار می رود که تا رسیدن به ۱۸ سالگی و حتی بیشتر، شخص به صورت تمام وقت تحصیل را دنبال کند. جای تعجب نیست که نوجوانان سردرگم می شوند.
در برخی فرهنگ ها برای کمک به تین ایجرها برای پرکردن فاصله بین کودکی و بلوغ مراسم و آیین هایی در نظر گرفته شده است. مردم قبیله کروبو، در غنا یک چنین مراسمی را برگزار می کنند. در مراسمی که ما ناظر آن بودیم ۶ دختر روستایی که سینه بعضی از آنان عریان بود در دوطرف رئیس قبیله با ناراحتی روی صندلی های پلاستیکی نشسته و منتظر مراسم مربوط به بلوغ بودند.
تطهیر
هیچ دختر متعلق به قبیله کروبو، اجازه ندارد قبل از انجام مراسم مورد بحث فعالیت جنسی داشته باشد.
همسر رئیس قبیله می گوید: “این مراسم برای آماده شدن جهت ازدواج است. ما جسم را برای ازدواج پاک می کنیم. ما دختران را ازدهکده بیرون برده و به آنها یاد می دهیم که چگونه به همسرانشان خدمت کنند.”
ولی روابط جنسی در غنا به همان اندازه لندن یا نیویورک مشکل بزرگی است. دختران قبیله کروبو، روابط جنسی را در حالی که سنشان کمتر است تجربه می کنند و در نتیجه اگر دوره مراسم ویژه را نگذرانده باشند داشتن اینگونه روابط موجب ننگ و بدنامی آنها می شود.
سوزان سباع، فعال در زمینه دفاع از حقوق کودکان در غنا، به ما گفت: ” در گذشته برگزاری این مراسم وسیله ای بود برای حمایت از دختران جوان، زیرا در صورتی که آنان قبل از انجام مراسم مورد بحث باردار می شدند تنبیه می شدند. ولی اکنون این موضوع تحریف شده است و دختران برای اینکه عملا جواز فعالیت جنسی را بدست آورند زودتر مراسم تطهیر را برگزار می کند. در نتیجه تمام مفهوم گذر از نوجوانی و رسیدن به مرحله بلوغ لوث شده است.”
بلوغ فیزیکی، اجتماعی و رسیدن شخص به مرحله بلوغ احساسی، همگام با یکدیگر اتفاق نمی افتد و مسلما اینطور نیست که درست موقعی که شخص ۱۸ ساله می شود این تحولات صورت گیرد.
ولی آنچه که ما دریافته ایم این است که جوانان غالبا دارای این توانایی فوق العاده اند که اعم از اینکه چند سال داشته باشند مانند افراد بالغ رفتار کنند و برخی مواقع حتی از خود بزرگسال ها نیزعاقل تر و بالغ تر به نظر می رسند.
